Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić. Oświadczenie o odrzuceniu spadku może być złożone przed notariuszem lub w sądzie rejonowym, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania lub pobytu składającego oświadczenie. Notariusz lub sąd prześle niezwłocznie oświadczenie, wraz z załącznikami, do sądu spadku. Oświadczenia mogą być również składane w sądzie spadku w toku postępowania o stwierdzenie praw do spadku. Oświadczenie spadkobiercy co do nabycia określonego spadku może być złożone dopiero po śmierci spadkodawcy, a więc z chwilą formalnego uzyskania tytułu powołania do dziedziczenia.
Oświadczenie o odrzuceniu spadku powinno zawierać:
1) imię i nazwisko spadkodawcy, datę i miejsce jego śmierci oraz miejsce jego ostatniego zamieszkania;
2) tytuł powołania do spadku;
3) treść złożonego oświadczenia.
Oświadczenie powinno również zawierać wymienienie wszelkich wiadomych składającemu oświadczenie osób należących do kręgu spadkobierców ustawowych, jak również wszelkich testamentów, chociażby składający oświadczenie uważał je za nieważne, oraz danych dotyczących treści i miejsca przechowania testamentów. Przy oświadczeniu należy złożyć wypis aktu zgonu spadkodawcy albo prawomocne orzeczenie sądowe o uznaniu za zmarłego lub o stwierdzeniu zgonu, jeżeli dowody te nie zostały już poprzednio złożone. Jeżeli oświadczenie złożono ustnie, z oświadczenia sporządza się protokół.
O odrzuceniu spadku zawiadamia się wszystkie osoby, które według oświadczenia i przedstawionych dokumentów są powołane do dziedziczenia, choćby w dalszej kolejności. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Oświadczenie o odrzuceniu spadku złożone pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu jest nieważne. Oświadczenie o odrzuceniu spadku nie może być odwołane. Oświadczenie o odrzuceniu spadku składa się przed sądem lub przed notariuszem. Można je złożyć ustnie lub na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym. Pełnomocnictwo do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku powinno być pisemne z podpisem urzędowo poświadczonym.
Na skutek przyjęcia spadku następuje
połączenie masy spadkowej z majątkiem osobistym spadkobiercy, co wywiera wpływ na odpowiedzialność za długi spadkowe. Spadkobierca odpowiada za długi spadkowe całym swoim majątkiem. Natomiast odrzucenie spadku wyłącza spadkobiercę od dziedziczenia, tak jakby nie dożył chwili jego otwarcia, co ma wpływ na ustalenie kręgu osób powołanych do dziedziczenia.
Jeżeli przed upływem terminu do złożenia oświadczenia o odrzuceniu
spadku spadkobierca zmarł nie złożywszy takiego oświadczenia, oświadczenie o odrzuceniu spadku może być złożone przez jego spadkobierców. Termin do złożenia tego oświadczenia nie może się skończyć wcześniej aniżeli termin do złożenia oświadczenia co do spadku po zmarłym spadkobiercy.
Spadkobierca, który spadek odrzucił,
zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku. Po odrzuceniu spadku przez spadkobiercę ustawowego dziedziczącego spadek w pierwszej kolejności sąd prowadzący postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku wzywa do udziału w sprawie – jako zainteresowane – osoby nabywające spadek według ogólnych reguł dziedziczenia ustawowego w dalszej kolejności.
Spadkobierca powołany do spadku zarówno z mocy testamentu, jak i z mocy ustawy
może spadek odrzucić jako spadkobierca testamentowy, a przyjąć spadek jako spadkobierca ustawowy.
Jeżeli spadkobierca odrzucił spadek z pokrzywdzeniem wierzycieli,
każdy z wierzycieli, którego wierzytelność istniała w chwili odrzucenia spadku, może żądać, ażeby odrzucenie spadku zostało uznane za bezskuteczne w stosunku do niego według przepisów o ochronie wierzycieli w razie niewypłacalności dłużnika. Odrzucenie spadku powoduje, że pewne aktywa nie wejdą do majątku osobistego dłużnika, co jednocześnie uniemożliwi lub znacznie ograniczy możliwość zaspokojenia roszczeń wierzycieli. Odrzucenie spadku stanowi więc działanie dłużnika mające na celu pokrzywdzenie wierzycieli, przy czym wierzyciel musi wykazać niewypłacalność dłużnika. Jeżeli jednak stan majątkowy dłużnika jest taki, że wierzyciel może się zaspokoić z jego majątku osobistego lub też rzeczywisty spadkobierca wskaże wierzycielowi mienie dłużnika wystarczające do zaspokojenia jego roszczeń czy sam zaspokoi wierzyciela, roszczeniewierzycielowi nie przysługuje.
Uznania odrzucenia spadku za bezskuteczne można żądać w ciągu sześciu miesięcy od chwili powzięcia wiadomości o odrzuceniu spadku, lecz nie później niż przed upływem trzech lat od odrzucenia spadku. Termin do wystąpienia z żądaniem uznania odrzucenia spadku za bezskuteczne jest terminem zawitym z zakresu prawa materialnego, tym samym po upływie terminu uprawnienie wierzyciela definitywnie wygasa.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
