Poniedziałek - Sobota9.00 - 20.00
ul. Głogowska 47a lok. 1a 60-736 Poznań
Tel.+48696293998
ZapraszamyJeżeli chcesz mieć przewagę problemy powierz najlepszym specjalistom
Twoja sprawa z zakresu prawa spadkowego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Przelanie, zabranie i wypłata pieniędzy z konta banku, lokat przez jednego z spadkobierców po śmierci, ale przed podziałem spadku i majątku

Zgodnie z przepisem art. 922 § 1 KK prawa (w tym również – o charakterze obligacyjnym) i obowiązki majątkowe spadkodawcy co do zasady przechodzą z chwilą śmierci spadkodawcy na jego spadkobierców.

Zgodnie z treścią art. 725 KC, na podstawie umowy rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku do przechowywania jego środków pieniężnych. Jak wynika z art. 59a ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo bankowe, umowa rachunku bankowego, którego posiadaczem jest osoba fizyczna, niezawarta w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, ulega rozwiązaniu z chwilą śmierci posiadacza rachunku. Nie ulega wątpliwości, że zakres zastosowania tego przepisu obejmuje zarówno rachunki oszczędnościowe, jak rachunki terminowych lokat oszczędnościowych.

W związku z powyższym, z chwilą śmierci spadkodawcy spadkobiercy zyskują wierzytelność w stosunku do banku o zwrot środków zdeponowanych na tym rachunku. Także w przypadku tzw. depozytu nieprawidłowego, do czasu i miejsca zwrotu stosuje się przepisy o przechowaniu (art. 845 zdanie drugie KC), zaś zgodnie z art. 844 § 1 KC, składający może w każdym czasie żądać zwrotu rzeczy oddanej na przechowanie.

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów o wspólności majątku spadkowego i dziale spadku.

W świetle treści tego przepisu powstaje pytanie, czy i w jakim zakresie reguły odnoszące się do składników majątkowych przysługujących uprawnionym niepodzielnie należy odnosić do wierzytelności, mających z natury rzecz charakter podzielny. Użycie w przepisie słowa „odpowiednio” daje w tym wypadku możliwość dwojakiej wykładni gramatycznej, a tym samym nakazuje odwołanie się do dyrektyw wykładni systemowej i celowościowej.

Przelanie, zabranie i wypłata pieniędzy z konta banku, lokat przez jednego z spadkobierców po śmierci, ale przed podziałem spadku i majątku Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik kancelaria

Należy zwrócić uwagę na następujący aspekt problemu. Zastosowanie do wspólności majątku spadkowego przepisów o współwłasności nakazuje mianowicie rozważyć, czy i w jakim zakresie dotyczy to także przepisu art. 209 KC, pozwalającego współwłaścicielom na wykonywanie wszelkich czynności i dochodzenie wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa (czynności zachowawcze). Pojęcie czynności zachowawczych jest wyjaśniane w doktrynie i orzecznictwie w odniesieniu do rzeczy przysługujących uprawnionym niepodzielnie. Jednakże gdyby odnieść je do wierzytelności pieniężnych, to wydaje się, że najlepszym przykładem czynności zachowawczej byłoby właśnie jej dochodzenie od dłużnika w całości. Takie postępowanie współuprawnionego pozwalałoby co do zasady np. na zapobieżenie upływowi terminu przedawnienia, biegnącego dla całej wierzytelności, odzyskanie świadczenia od dłużnika zagrożonego niewypłacalnością, chęć złożenia odzyskanej kwoty na wyżej oprocentowany rachunek itp. Żądanie zwrotu wkładu oszczędnościowego ulega wprawdzie przedawnieniu w terminie 10 lat, jednakże postępowanie w sprawie o dział spadku także może być długotrwałe.

Przyjęcie poglądu o konieczności stosowania do wierzytelności pieniężnych przepisów o współwłasności w częściach ułamkowych nie oznacza zatem, że dłużnik ma prawo odmówić spełnienia świadczenia do rąk jednego ze współspadkobierców. Co więcej, dopuszczenie możliwości stosowania w omawianej sytuacji przepisu art. 209 KC zakłada, że współspadkobierca może dochodzić od dłużnika całej wierzytelności. Czynność taka jest podejmowana w interesie wszystkich spadkobierców, trudno zatem zakładać, że każdorazowo będzie ona prowadzić do ich pokrzywdzenia, choć oczywiście nie można takiej sytuacji również wykluczyć (np. gdy na etapie działu spadku okaże się, że spadkobierca który uzyskał świadczenie od dłużnika jest niewypłacalny).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że niezależnie od sposobu interpretacji przepisu art. 1035 KC, dłużnik ma obowiązek wypłacić powódce należące do spadku środki co najmniej w wysokości odpowiadającej wielkości jej udziału w spadku.

Charakter wierzytelności pieniężnych wchodzących w skład spadku nie pozwala jednak na stosowanie do nich przepisów o współwłasności w częściach ułamkowych (por: orzeczenie Sądu Najwyższego z 7 listopada 1967 r. w sprawie I CZ 97/67, z 2 stycznia 1975 r. w sprawie III CZP 82/74, z 9 grudnia 2003 r. w sprawie I PK 93/03, z dnia 07 marca 2013 r. w sprawie II CZ 117/12, oraz z 22 stycznia 2015 r. w sprawie I CZ 117/14). Pogląd ten znajduje szerokie oparcie w orzecznictwie, zaś jego przyjęcie nie wyklucza dokonania odpowiednich rozliczeń pomiędzy uczestnikami na etapie działu spadku.

Przelanie, zabranie i wypłata pieniędzy z konta banku, lokat przez jednego z spadkobierców po śmierci, ale przed podziałem spadku i majątku Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik kancelaria

Sprawa sądowa opracowana przez kancelarię nr 1

Przedmiotem niniejszego postępowania był podział majątku wspólnego byłych małżonków T. i E. G. (1), a także dział spadku po T. G. Strony nie pozostawały co do zasady w sporze co do faktów ani w odniesieniu do składników majątkowych wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków G., przedmiotów objętych majątkiem osobistym T. G., masy spadkowej T. G., ani też co do ich wartości. Na polu ustaleń faktycznych osią sporu pozostawała jedynie okoliczność dotycząca środków pieniężnych objętych lokatami terminowymi w C. Agricole Bank (…), w szczególności ich statusu w kontekście składu majątku wspólnego oraz masy spadkowej. O ile bowiem większość uczestników oraz sama wnioskodawczyni pozostawali zgodni co do ich przynależności do majątku wspólnego, o tyle G. S. (1) i S. S. prezentowali zdanie odmienne.

Wpłaty środków pieniężnych na rachunek bankowy dokonywane były wyłącznie przez T. G. w formie przelewów, w których tytule figurował on jako nadawca poszczególnych kwot pieniężnych. S. S. dokonał zamknięcia lokat terminowych oraz wypłaty całości zgromadzonych na nich środków w kasie placówki partnerskiej banki w G., przy ulicy (…). Operacje te zostały wykonane w oparciu o przysługujący mężczyźnie status współposiadacza rachunku bankowego. Bank nie miał w tym czasie żadnej informacji o śmierci T. G.

W małżeństwie T. i E. G. (1) obowiązywał ustawowy ustrój wspólności małżeńskiej, a udziały obu małżonków w powstaniu majątku dorobkowego pozostawały równe. Okoliczności te nie był między stronami sporne, a przy tym stanowią następstwo domniemań wynikających z art. 31 § 1 KRO oraz 43 § 1 KRO Następstwem tak ukształtowanych faktów pozostaje konkluzja o przynależności do majątku wspólnego przedmiotów majątkowych nabytych w czasie trwania wspólności przez oboje małżonków lub jednego z nich.

Powyższe normy winny zostać odniesione również w stosunku do środków pieniężnych zgromadzonych na lokatach terminowych C Agricole Bank (…), z tym zastrzeżeniem, że obowiązujące domniemania jako wzruszalne mogły zostać obalone poprzez wykazanie, że sporne środki pieniężne nie były objęte majątkiem wspólnym bądź stanowiły własność osoby trzeciej, w tym konkretnym przypadku S. S. Żadna z tego typu okoliczności nie została jednak wykazana. Nie ujawniły się jakiekolwiek fakty wskazujące na brak przynależności spornych środków do majątku wspólnego bądź też ich zgromadzenie w całości lub w części przez S. S. (kwestia ta została szerzej omówiona w części uzasadnienia dotyczącej oceny dowodów). W konsekwencji Sąd przyjął, że całość środków pieniężnych w ramach rachunku wspólnego na datę śmierci T. G. objęta była majątkiem wspólnym. Twierdzenia S. S., w których odwołuje się on do przepisów prawa bankowego oraz przepisów wewnętrznych danej instytucji bankowej (regulamin) nie zasługiwały na uwzględnienie.

Przelanie, zabranie i wypłata pieniędzy z konta banku, lokat przez jednego z spadkobierców po śmierci, ale przed podziałem spadku i majątku

Uwzględniając przy tym realia niniejszej sprawy, należy przyjąć (wobec braku szczegółowego uregulowania), że rachunek wspólny przyjął postać tzw. rozłącznego. Oznacza to, że bank, co istotne nie mając wiedzy o śmierci współposiadacza rachunku tj. T. G., zastosował się do zarówno do treści ustawy Prawo Bankowe ( art. 51a) oraz regulaminu (rozdział III § 2 ust. 1 pkt) i wypłacił na rzecz S. S. całość środków zgromadzonych na rachunku.

Sytuacja powyższa uległaby diametralnej zmianie w przypadku, gdyby uczestnik przy składaniu dyspozycji wypłaty środków przekazał informacje o śmierci T. G., czego jednak nie uczynił. Przy takim biegu wypadków bank zastosowałby się do obowiązującego go regulaminu i władny byłby jedynie do realizacji żądania pozostałego przy życiu współposiadacza w połowie tzn. wypłaciłby na jego rzecz połowę środków zgromadzonych na datę śmierci drugiego ze współposiadaczy, a resztę środków pozostawił do dyspozycji spadkobierców zmarłego. W żadnej mierze nie oznacza to jednak, że takie zachowanie banku tj. wypłata połowy środków na rzecz S. S. skutkowałaby przyjęciem, że przysługuje mu skuteczne do nich prawo.

Sama wypłata środków pieniężnych po śmierci T. G. nie pozbawiła tych środków przynależności do majątku wspólnego. Innymi słowy S. S. przez fakt ich wypłaty nie usankcjonował w żadnej mierze swojego prawa do nich. Istota problemu sprowadza się bowiem do odpowiedzi na pytanie, w jakim zakresie każdy ze współposiadaczy rachunku przyczynił się do zgromadzonej na nim ostatecznie wartości środków pieniężnych.

Stosownie do treści art. 197 KC domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe. Sąd w niniejszym składzie nie podziela jednak poglądu, zgodnie z którym sam fakt zawarcia umowy wspólnego rachunku bankowego albo przekształcenia rachunków indywidualnych we wspólne (jak w niniejszej sprawie) tworzy ex lege stan współwłasności, do tego w częściach równych środków pieniężnych wpłacanych na te rachunku bądź już na nich zgromadzonych (na datę przekształcenia).

Należy podkreślić, że na gruncie przepisów ustawy Prawo Bankowe ustawodawca nie zdecydował się na wiążące wskazanie, że środki pieniężne w ramach rachunku wspólnego objęte są współwłasnością w równych, częściach ułamkowych. Nie można również utożsamiać stanu współwłasności w częściach równych z regulacją art. 2a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 roku o Bankowy Funduszu Gwarancyjnym (Dz.U. 1995, Nr 4, poz. 18 z późń. zm.), zgodnie z którą w przypadku prowadzenia przez bank jednego rachunku dla kilku osób (rachunek wspólny), deponentem jest każda z tych osób – w granicach określonych w umowie rachunku, a w przypadku braku postanowień umownych lub przepisów w tym zakresie – w częściach równych. Norma ta może stanowić jedynie podstawę do wypłaty przez instytucję bankową stosownej części środków w przypadku śmierci jednego ze współposiadaczy (w tym przypadku połowy aktywów), przy czym nie przesądza kwestii dotyczące prawa ich własności.

Powyższego poglądu nie zmienia w żadnej mierze treść regulaminu Banku, zgodnie z którym „środki zgromadzone na koncie wspólnym stanowią współwłasność majątkową w częściach równych, niezależnie od faktycznego udziału każdego z posiadaczy w zasilaniu rachunków konta” (rozdział III § 2 ust. 4 regulaminu). W układzie faktycznym, jak w niniejszej sprawie, gdzie jednym ze współposiadaczy konta pozostaje osoba pozostająca w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa (a nie rozdzielność), taki zapis pozostaje w sprzeczności z ustawą, a mianowicie art. 31 § 1 KRO Innymi słowy środki gromadzone przez współposiadacza rachunku pozostającego w związku małżeńskim, a więc objęte wspólnością ustawową, zmieniałyby swój charakter z chwilą ich wpłaty przez tego małżonka na rachunek wspólny. Nie sposób zaakceptować takiego stanowiska, które bez wątpienia prowadzi do pokrzywdzenia drugiego ze współmałżonków, a przy tym stanowi w żadnej mierze nieuzasadniony tryb uszczuplenia majątku wspólnego, co pozostaje w ocenie Sądu sprzeczne z przepisem obowiązującej ustawy ( art. 58 § 1 KC). Ilustrując ten mechanizm okolicznościami faktycznymi niniejszej sprawy, należałoby przyjąć, że środki wpłacone na rachunek wyłącznie przez T. G. (materiał dowodowy nie potwierdził udziału S. S. w tej mierze) w kwocie 64.509,15 złotych, a przy tym pochodzące z majątku wspólnego, uległyby poprzez samą wpłatę modyfikację w zakresie ich przynależności do majątku wspólnego w ten sposób, że na mocy regulaminu instytucji bankowej uległyby uszczupleniu do kwoty 32.254,57 złotych. Ponownie należy odrzucić ten tok myślenia, jako sprzeczny z obowiązującymi przepisami ustawy. Poczynione rozważania doprowadziły do wniosku, że całość środków zgromadzonych na spornych lokatach terminowych objęta była wspólnością ustawową.

Możliwym pozostaje obrona poglądu, zgodnie z którym T. G. zapoznając się z treścią regulaminu, w szczególności zapisu o statusie środków pieniężnych (współwłasność ułamkowa w częściach równych bez względu na dokonane wpłaty), zaakceptował jego warunki, a decyzja o przekształceniu rachunku stanowiła w istocie darowiznę na rzecz S. S. połowy środków zgromadzonych na rachunku wspólnym (umowa zawarta per facta concludentia). Takiej ewentualności nie można jednak przyjąć w ustalonym stanie faktycznym z uwagi na treść art. 37 § 1 pkt 4 KRO, zgodnie z którym zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych. Jak już wcześniej wspomniano brak jest podstaw do uznania, aby środki objęte spornymi rachunkami nie pochodziły z majątku wspólnego. Co więcej ich wartość na dzień śmierci T. G. wyklucza przyjęcie, że ewentualna darowizna pozostawała drobna, a przy tym zwyczajowo przyjęta. Prowadzi to do wniosku, że ewentualna skuteczność takiej umowy wymagałaby potwierdzenia przez drugiego z małżonków tj. E. G. (1). Sytuacja taka nie miała jednak miejsca, a stanowisko procesowe wnioskodawczyni wskazuje, że sprzeciwia się ona takiemu rozwiązaniu.

Przelanie, zabranie i wypłata pieniędzy z konta banku, lokat przez jednego z spadkobierców po śmierci, ale przed podziałem spadku i majątku Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik kancelaria

Warto zwrócić uwagę, że małżonek może dokonać potwierdzenia nie tylko w czasie trwania wspólności ustawowej, lecz także po jej ustaniu, również po śmierci małżonka, który zawarł umowę (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 1981 roku, III CZP 1/81, OSPiKA 1983, z. 5, poz. 112 i glosę E. Dąbrowskiego do tej uchwały, OSPiKA 1983, z. 5, poz. 112; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 1995 roku, I CRN 48/95, OSNiC 1995, z. 10, poz. 147; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2001 roku, II CKN 507/00, OSP 2002, z. 1, poz. 3 i glosę M. Nazara do tego wyroku, OSP 2002, z. 1, poz. 3; J. Gajda, Kodeks, 1999, s. 133; M. Sychowicz (w:) K. Piasecki (red.), Kodeks, 2006, s. 210). Wobec braku wskazania przez ustawodawcę ostatecznego terminu na wyrażenie tego typu zgody należy określać go w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego. W realiach niniejszej sprawy, której przedmiotem pozostaje podział majątku wspólnego termin taki winien być utożsamiany z chwilą poprzedzającą wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia co do istoty. Skoro E. G. (1) konsekwentnie wnosiła w toku postępowania o objęcie majątkiem wspólnym całości środków zgromadzonych na lokatach terminowych to należy uznać, że sprzeciwiła się ewentualnej ich darowiźnie przez zmarłego męża na rzecz S. S.. W konsekwencji nawet próba traktowania zachowania zmarłego jako dorozumianej darowizny nie mogłaby wywołać skutków prawnych w tak ukształtowanych realiach. Postanowienie Sądu Rejonowego – I Wydział Cywilny z dnia 28 sierpnia 2018 r. I Ns 841/17

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 2

Powódka G. M. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kwoty 12.279,09 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie. do dnia zapłaty oraz z kosztami postępowania w termin kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że jest spadkobiercą ustawowym po zmarłym H. M., a jej prawa do spadku zostały potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego. W skład majątku spadkowego po wymienionym wchodziły środki znajdujące się na rachunkach bankowych założonych w pozwanym banku, na których na dzień zgonu spadkodawcy znajdowała się kwota 51.316,36 zł. Po śmierci wymienionego z jednego z kont została jeszcze wypłacona kwota 2.200 zł tytułem kosztów pogrzebu, wobec czego na rachunkach pozostała kwota 49.116,36 zł. Wskazana kwota jest jedynym elementem schedy spadkowej po H. M.. Wobec powyższego powódka wystąpiła do pozwanego o wypłatę kwoty 12.279,09 zł, odpowiadającej wysokości jej udziału w spadku, z rachunków bankowych spadkodawcy. Powódka wskazała, że w skład spadku wchodzą wyłącznie wierzytelności. Biorąc pod uwagę podzielność świadczenia, dzieli się ono stosownie do treści art. 379 § 1 KC na tyle części, ile jest będących wierzycielami spadkobierców.

Pozwany nie zareagował na wezwanie do zapłaty. Stąd, powództwo jest zasadne i konieczne Pozwany (…) Bank (…) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu złożonej odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, że w sprawie nie jest znany cały skład majątku spadkowego po H. M., nie został dokonany dział spadku, a więc nie można ustalić w jakim zakresie ułamkowym bank jest dłużnikiem w stosunku do poszczególnych spadkobierców. W ocenie pozwanego, wypłaty jednemu ze spadkobierców środków z rachunku bankowego spadkodawcy nie można było dokonać jedynie na podstawie samego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Prowadziłoby to do ominięcia przepisu art. 1037 KC i zagrażało podstawowym interesom pozostałych spadkobierców. Pozwany zwrócił uwagę, że wskazana w art. 379 KC zasada podzielności może dotyczyć tylko wierzytelności o samodzielnym charakterze. Tymczasem omawiana wierzytelność nie ma takiego charakteru, jest bowiem związana bezpośrednio z pozostałymi składnikami masy spadkowej. Zdaniem pozwanego powstaje pytanie, czy jest to w istocie jedna czy też kilka wierzytelności oraz dlaczego wierzytelność pieniężna ma być uprzywilejowana, skoro do działu np. nieruchomości potrzebne jest przeprowadzenie działu spadku. Zwrócił uwagę, że w efekcie działu spadku danemu spadkobiercy może nie przypaść żaden udział we wierzytelności. Zgodnie z art. 1035 KC, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych, mającej źródło w następstwie prawnym po osobie zmarłej. Spadkobiercom nie przysługuje zatem swoboda wyboru pomiędzy działem spadku i innym zdarzeniem zmierzającym do zniesienia współuprawnienia prawa majątkowego wchodzącego w skład spadku, a tym samym nie ma swobody wyboru pomiędzy działem spadku a zniesieniem współwłasności. Przedstawiając swoje stanowisko w odpowiedzi na pozew i polemizując ze stanowiskiem zawartym w pozwie, pozwany szeroko powoływał się na wypowiedzi orzecznictwa i doktryny.

Przedmiotem sporu pomiędzy stronami pozostawała przede wszystkim jego ocena prawna, dotycząca istnienia po stronie powódki legitymacji do samodzielnego domagania się wypłaty środków pieniężnych zgromadzonych przez spadkodawcę w pozwanym banku, w wysokości stosownej do jej udziału w spadku, przed dokonaniem przez spadkobierców działu spadku.

Pozwana nie kwestionowała ani wskazanej przez powódkę wysokości środków pieniężnych, ulokowanych na rachunkach bankowych spadkodawcy, ani faktu posiadania przez powódkę przymiotu spadkobiercy. Nie podważała także co do zasady istnienia po swojej stronie obowiązku zwrotu środków pieniężnych spadkobiercom.

Bezspornym pozostawał także fakt, że do działu spadku po H. M. dotychczas nie doszło oraz że istnieją obiektywne trudności w jego szybkim przeprowadzeniu (brak kontaktu z pozostałymi spadkobiercami).

W niniejszej sprawie koniecznym było zatem przede wszystkim rozstrzygnięcie, czy domaganie się wypłaty zdeponowanych środków wymaga uprzedniego przeprowadzenia działu spadku, ewentualnie – łącznego współuczestnictwa wszystkich spadkobierców.

Powódka prezentowała stanowisko, iż możliwe jest dokonanie wypłaty na jej rzecz w wysokości odpowiadającej jej udziałowi w spadku twierdząc, że wchodząca w skład spadku wierzytelność, przysługująca od chwili śmierci spadkodawcy kilku osobom, ma charakter podzielny. Powoływała się w tym zakresie szeroko na orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Przelanie, zabranie i wypłata pieniędzy z konta banku, lokat przez jednego z spadkobierców po śmierci, ale przed podziałem spadku i majątku Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik kancelaria

Pozwana odmawiała wypłaty tej kwoty twierdząc, że do wierzytelności wchodzących w skład spadku nie stosuje się przepisów o zobowiązaniach podzielnych, zważywszy na treść art. 1035 KC Powołując się na wypowiedzi w orzecznictwie i piśmiennictwie zwracała uwagę na fakt, że wierzytelności są składnikami majątku spadkowego, które w ramach działu spadku sąd może przyznać tylko jednej stronie (np. uwzględniając poczynione przez spadkodawcę darowizny). Nie jest zatem wykluczone, że składnik ten nie przypadnie powódce w jakiejkolwiek części w ramach działu, co spowoduje, że pozostali spadkobiercy wystąpią z roszczeniami wobec banku.

Mając na uwadze powyższe Sąd ostatecznie doszedł do przekonania, że ustalenie składu spadku było kwestią nieistotną w niniejszym postępowaniu. Ponadto zauważyć należy, że postępowaniem właściwym dla ustalenia tego składu jest wyłącznie dział spadku. Nie zachodziła również konieczność zawiadomienia pozostałych spadkobierców o toczącym się postępowaniu w trybie art. 195 § 2 zdanie drugie KPC. Wyrok Sądu Rejonowego – X Wydział Cywilny z dnia 22 września 2017 r. X C 3849/16

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista od prawa spadkowego w Polsce. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach spadkowych. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Spadkowego w Poznaniu