Poniedziałek - Sobota9.00 - 20.00
ul. Głogowska 47a lok. 1a 60-736 Poznań
Tel.+48696293998
ZapraszamyJeżeli chcesz mieć przewagę problemy powierz najlepszym specjalistom
Twoja sprawa z zakresu prawa spadkowego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Zachowek od darowizny nieruchomości, mieszkania czy domu

Instytucja zachowku stanowi ochronę praw członków najbliższej rodziny zmarłego, która należy do podstawowych założeń obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej prawa spadkowego. Zgodnie z treścią art. 991 § 1 KC zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek).

Roszczenie z tytułu zachowku przysługuje osobie uprawnionej, jeżeli dziedziczyłaby z ustawy po danym spadkodawcy. Oznacza to konieczność odwołania się do art. 931-932 KC w celu ustalenia kręgu spadkobierców ustawowych. W rezultacie uprawnionymi do zachowku mogą być jednocześnie tylko zstępni oraz małżonek albo małżonek oraz rodzice spadkodawcy. Osobie uprawnionej, która dziedziczyłaby po spadkobiercy, przysługuje roszczenie z tytułu zachowku, o ile nie otrzymała należnej kwoty w innej postaci, a mianowicie uczynionej przez spadkodawcę darowizny, w postaci powołania do spadku (z mocy ustawy lub testamentu) lub w postaci zapisu zwykłego lub windykacyjnego ( art. 991 § 2), a w przypadku zstępnych spadkodawcy – także w postaci świadczeń na wychowanie oraz wykształcenie ogólne i zawodowe ( art. 997). Zachowek stanowi wierzytelność osoby uprawnionej. Jej treścią jest roszczenie o zapłatę określonej sumy pieniężnej.

W sytuacji gdy uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku w żadnej z postaci wymienionych w art. 991 § 2, przysługuje mu roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do jego pokrycia w całości. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, że spadkobierca został faktycznie powołany do spadku z ustawy. Innymi słowy, warunkiem istnienia wierzytelności z tytułu zachowku jest nieotrzymanie przez osobę uprawnioną należnej jej kwoty (nie tylko w postaci pieniężnej), a nie wyłącznie niepowołanie do spadku osoby uprawnionej na podstawie ustawy na co wskazywałoby literalne brzmienie przepisu. Instytucja zachowku ma zatem zastosowanie także w sytuacji, gdy spadkodawca nie sporządził testamentu. Stanowisko takie zostało zaaprobowane przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 lutego 2004 r. II CK 444/02, w którym SN wskazał, że jeżeli uprawniony do zachowku, dziedziczący z ustawy wespół z innymi osobami, nie otrzymał należnego mu zachowku, ma przeciwko współspadkobiercom roszczenia o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia. Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 marca 2011 r. III CZP 136/10, wskazując, że roszczenie o zapłatę zachowku (uzupełnienie zachowku) przysługuje także jednemu spadkobiercy dziedziczącemu na podstawie ustawy przeciwko drugiemu, jeśli spadkodawca za życia rozdysponował na rzecz pozwanego spadkobiercy składnikami majątku w formie darowizny (podlegającej zaliczeniu na poczet substratu zachowku). Mając powyższe na uwadze Sąd uznał zarzut pozwanej, że osobie powołanej do spadku z ustawy nie przysługuje roszczenie o zachowek, za niezasadny w całości.

Zachowek od darowizny nieruchomości, mieszkania czy domu

Zgodnie zaś z treścią art. 1000 § 1 KC jeżeli uprawniony nie może otrzymać od spadkobiercy należnego mu zachowku, może on żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Jednakże obdarowany jest obowiązany do zapłaty powyższej sumy tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny.

Swoboda dysponowania majątkiem za życia, np. w formie darowizn, czy swoboda testowania pozwalająca na dowolne dysponowanie majątkiem w testamencie na wypadek śmierci mogą prowadzić do pokrzywdzenia osób najbliższych spadkodawcy. Stąd też osoba fizyczna ma przynajmniej moralny obowiązek wspierania przywołanych członków najbliższej rodziny, w tym też pozostawienia im korzyści ze spadku. Jednakże o tym kto i na jakich zasadach otrzyma korzyści po zmarłym, decyduje ustawa.

Należy w tym miejscu wskazać, że artykuł 1000 KC reguluje problem uzyskania kwoty potrzebnej do uzupełnienia zachowku od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczaną do spadku (art. 993-995 KC), przy czym należy uznać, że odpowiedzialność obdarowanych ma charakter subsydiarny. Wprawdzie przepis stanowi o sumie pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku, nie powinno jednak budzić wątpliwości, że uprawniony do zachowku może kierować swoje roszczenia przeciwko obdarowanym także w sytuacji, gdy nie otrzymał żadnej korzyści ze spadku jak też od zobowiązanych spadkobierców tytułem wypłaty części zachowku (zob. Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Spadki pod red. A. Kidyby, publ.).

Jeżeli spadkodawca dokonał darowizny wyczerpującej cały spadek, uprawniony do zachowku może dochodzić od obdarowanego roszczenia o zachowek w granicach określonych w art. 1000 KC (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2008 roku, sygn. akt III CSK 255/07). Nieuwzględnienie takich darowizn przy obliczaniu zachowku czyniłoby ochronę osób najbliższych, ustanowioną w ustawie, całkowicie iluzoryczną. O tym, że uprawnionym do zachowku jest też spadkobierca powołany do dziedziczenia wskazuje chociażby treść art. 998 § 1 KC Użycie zaś w art. 991 KC słowa ,,byliby’’ ma natomiast określić, że zachowek nie zawsze przysługuje zstępnym czy rodzicom, lecz tylko wtedy, gdy osoby te dziedziczyłyby z ustawy w danej, konkretnej sytuacji (jeżeli pozostały dzieci, rodzice nie są uprawnieni do zachowku, itd.). Ustawodawca postanowił, że głównym adresatem roszczenia o zachowek jest spadkobierca (art. 991 § 2 KC), a dopiero kiedy otrzymanie od spadkobiercy zachowku jest niemożliwe, uprawniony może żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Odpowiedzialność obdarowanego względem uprawnionego ogranicza się do wzbogacenia będącego skutkiem darowizny (art. 1000 § 1 KC).

Zachowek od darowizny nieruchomości, mieszkania czy domu Poznań

W orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że w wypadku gdy w skład spadku wchodzi udział spadkodawcy w majątku dorobkowym, dopuszczalne jest w procesie o roszczenie z tytułu zachowku samodzielne ustalenie przez sąd orzekający stanu i wartości spadku bez uprzedniego postępowania o dział spadku lub o podział majątku, który był objęty małżeńską wspólnością ustawową. U podstaw tej wykładni leży zasada „samodzielności” procesu o zachowek. W procesie tym, gdy chodzi o zakres kognicji sądu, charakteryzuje ją niezależność zwłaszcza od postępowania o dział spadku, w którym następuje ustalenie składu i wartość spadku oraz definitywny podział majątku spadkowego ( art. 922 § 1 KC). Z tego względu sąd w procesie o zachowek samodzielnie rozstrzyga w ramach swojej kognicji, zdeterminowanej przedmiotem procesu, wszystkie zagadnienia prawne niezbędne dla rozstrzygnięcia procesu. Rozstrzyganie tych zagadnień ma charakter rozstrzygania tylko i wyłącznie o przesłankach ostatecznego rozstrzygnięcia merytorycznego. O przesłankach tych sąd rozstrzyga tylko prejudycjalnie dla celów procesu o zachowek. Bez ich rozstrzygnięcie według tych zasad nie byłoby możliwe w niektórych wypadkach rozstrzygnięcie o roszczeniach z tytułu zachowku. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 maja 1985 r. III CZP 69/84 (por. uchwałę SN z dnia 12 listopada 1981 r. III CZP 47/81, OSNCP 1982 , z. 4, poz. 48). Podobne stanowisko wyrażono na tle postępowania o stwierdzenie nabycia spadku, ponieważ w procesie o zachowek sąd samodzielnie ustala jako przesłankę rozstrzygnięcia, czy pozwani są spadkobiercami (uchwała SN z dnia 21 kwietnia 1967 r. III CZP 29/67, OSNCP 1967, z. 12, poz. 214).

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Pozwem E. S. wniosła o zasądzenie od pozwanej K. S. (1) kwoty 300.000 zł tytułem zachowku wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych i nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu powódka podała, że spadkodawca C. S. zmarł w dniu (…) i nie pozostawił po sobie testamentu. Na podstawie ustawy dziedziczą po nim w częściach po 1/3 córki: K. S. (1) B. S. (1) oraz żona E. S.. Spadkodawca w (…) przekazał w drodze darowizny na rzecz pozwanej K. S. (1) nieruchomość, która stanowiła niemalże cały majątek spadkodawcy. W skład nieruchomości wchodzi działka będąca terenem budowlanym, murowany budynek mieszkalny oznaczony numerem (…) o powierzchni około 160 m((2)) oraz drewniany budynek gospodarczy. Powódka wycenia wartość nieruchomości na kwotę 2.000.000 zł, a zatem należny jej zachowek wynosi 300.000 zł, stanowiąc połowę wartości udziału jaki przypadałby jej gdyby dziedziczyła ustawowo. Ponadto powódka nie została wydziedziczona przez spadkodawcę (k.2-4).

W odpowiedzi na pozew pozwana K. S. (1) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych (k.62-68). W uzasadnieniu pozwana zarzuciła, że powódka nie ma legitymacji czynnej, a ewentualnie powództwo jest przedwczesne. Wskazała, że z samych twierdzeń powódki i dowodów zgłoszonych w pozwie wynika, że została ona powołana do dziedziczenia na podstawie ustawy. Po spadkodawcy pozostał również majątek spadkowy (szczegółowo opisany – k.63), który podlega dziedziczeniu. Ponadto, do czasu podziału majątku spadkowego nie sposób ocenić roszczenia powódki. Pozwana zarzuciła również, że wartość darowizny w postaci nieruchomości dokonanej przez spadkodawcę na rzecz pozwanej nie przekracza kwoty 300.000 zł. Wartość nieruchomości wylicza się bowiem według stanu na dzień dokonania darowizny i według wartości aktualnej. Tymczasem po dokonaniu darowizny w sposób istotny zmienił się stan nieruchomości. Pozwana dokonała szeregu inwestycji, które podniosły standard nieruchomości, na dowód czego przedstawiła szereg faktur. Zarzuciła również, że roszczenie powódki jest nadużyciem jej prawa podmiotowego i nie może korzystać z ochrony prawnej. Pozwana udzielała powódce pomocy finansowej, a mimo to powódka wykazywała niewdzięczność w stosunku do pozwanej – córki spadkodawcy, a także wobec samego spadkodawcy, albowiem powódka próbowała skłócić rodzinę.

W sprawie niniejszej nie budziło wątpliwości, że spadkodawca nie pozostawił żadnego testamentu i nie wydziedziczył powódki. Dokonał natomiast w (…) darowizny na rzecz K. S. (1), której wartość wyczerpywała w znacznej części majątek spadkowy. Powódka nie otrzymała należnego jej zachowku, a więc niewątpliwie przysługiwało jej dochodzone roszczenie. Pozwana podniosła nadto zarzut przedwczesności powództwa, albowiem po spadkodawcy C. S. nie został dokonany dział spadku. Nie przeprowadzono również podziału majątku wspólnego małżonków E. S. i spadkodawcy.

Zachowek od darowizny nieruchomości, mieszkania czy domu Poznań

Odnosząc się w pierwszej kolejności do prejudycjalnego podziału majątku wspólnego małżonków wskazać należy, że nieruchomość podarowana córce K. S. (1) stanowiła majątek odrębny C. S.. Spadkodawca nabył nieruchomości w dniu (…)z mocy prawa, a więc znacznie wcześniej, przed zawarciem małżeństwa z powódką E. S. w (…) Uznać również należało, że początkowo budowę domu prowadził J. S., a następnie spadkodawca C. S.. Po zawarciu związku małżeńskiego małżonkowie prowadzili ją wspólnie, lecz pieniądze na budowę domu pochodziły ze sprzedaży lokalu mieszkalnego we W., który również należał do majątku odrębnego spadkodawcy. W związku z tym w sprawie odpadła konieczność rozliczania wydatków i nakładów poczynionych z majątku wspólnego na majątek osobisty spadkodawcy stosownie do brzmienia art. 45 § 1 KRO Koszty budowy domu, który wszedł do majątku odrębnego, a później osobistego, spadkodawcy, zostały pokryte z tego majątku.

W celu obliczenia zachowku należy najpierw określić udział spadkowy powódki stanowiący podstawę do obliczenia zachowku. Wyjść należy od ustalenia udziału, w jakim uprawnione były powołane do spadku z ustawy. W rozpoznawanej sprawie przy operacji tej nie zachodziła konieczność uwzględnienia spadkobierców niegodnych oraz spadkobierców, którzy spadek odrzucili. Uwzględniając postanowienie Sądu Rejonowego w (…) o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia (…) udział spadkowy powódki E. S. wynosił 1/3 całości spadku. Stosownie do art. 991 § 1 KC udział ten ulegał pomnożeniu przez 1/2. Otrzymany wynik, tj. 1/6, stanowił udział spadkowy powódki stanowiący podstawę do obliczenia przysługującego jej zachowku.

Ustalenie substratu zachowku wymagało przede wszystkim określenia czystej wartość spadku. Czysta wartość spadku stanowi różnicę pomiędzy stanem czynnym spadku, czyli wartością wszystkich praw należących do spadku, według ich stanu z chwili otwarcia spadku, i cen z chwili orzekania o zachowku (por. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego – zasadę prawną – z dnia 26 marca 1985 r., III CZP 75/84, OSP 1988, nr 2, poz. 27), a stanem biernym spadku, czyli sumą długów spadkowych, z pominięciem jednak długów wynikających z zapisów i poleceń. W rozpoznawanej sprawie, jak już powyżej wskazano, wartość czynna spadku wynosiła 14.565 zł.

Po określeniu czystej wartości spadku należało doliczyć do niej, dla ustalenia substratu zachowku, wartość darowizn dokonanych przez spadkodawcę, bez względu na to, czy były one uczynione na rzecz spadkobierców, uprawnionych do zachowku, czy też innych osób. Wartość przedmiotu darowizny na potrzeby doliczenia oblicza się według stanu z chwili jej dokonania, a według cen z chwili ustalenia zachowku ( art. 995 KC). Doliczeniu podlegała tym samym darowizna uczyniona przez spadkodawcę na rzecz córki K. S. (1) w postaci nieruchomości oznaczonej jako działka (…) o pow. 1,06 ha zabudowana domem o wartości 866.000 zł. Pewne jednak darowizny zostały wyłączone od doliczania, w szczególności drobne, zwyczajowo przyjęte oraz dokonane dawniej niż przed dziesięciu laty, licząc od otwarcia spadku, na rzecz osób niebędących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku ( art. 994 § 1 KC) . Sąd w pełni podzielił zapatrywanie wyrażone przez biegłego w opinii głównej, a następnie podtrzymane w opinii uzupełniającej co do sposobu odliczenia od wartości nieruchomości służebności osobistej mieszkania na rzecz powódki, która została ustanowiona w umowie darowizny nieruchomości. Biegły precyzyjnie wskazał na zastosowaną metodologię obliczeń, że jest ona stosowana w praktyce przy wycenie nieruchomości budynkowych. Potwierdzeniem tego jest cytowany już uprzednio wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 stycznia 2014 roku I ACa 977/13.

Wobec tego nie podlegały zaliczeniu darowizny uczynione przez spadkodawcę na rzecz I. K.w (…)w zwaloryzowanej kwocie 26.401,50 zł, albowiem darowizna ta uczyniona została na rzecz osoby niebędącej spadkobiercą (byłej żony) przed więcej niż dziesięcioma laty od daty otwarcia spadku, tj. od (…) Natomiast darowizny na rzecz córki B. S. (1) w zwaloryzowanych kwotach 2.944,50 zł i 940,80 zł były darowiznami drobnymi i uczynionymi na rzecz córki, wobec której na spadkodawcy ciążył ustawowy obowiązek alimentacyjny. Stanowiły one drobne darowizny zwyczajowo przyjęte w stosunkach pomiędzy rodzicami i dziećmi (zeznania św.(…)j.w. – odezwa SR we (…))

Zamyka obliczanie zachowku operacja mnożenia substratu zachowku przez udział spadkowy stanowiący podstawę do obliczenia zachowku. W rozpoznawanej sprawie substrat zachowku wynosił 880.565 zł, stanowiący sumę kwot 14.565 zł, tj. czystej wartości spadku, oraz 866.000 zł, tj. wartości darowizny dokonanej przez spadkodawcę na rzecz K. S. (1). Udział spadkowy stanowiący podstawę do obliczenia zachowku dla E. S. i B. S. (1) wynosił po 1/6. Wysokość należnego im zachowku wynosiła po zaokrągleniu po 146.761 zł.

Zachowek od darowizny nieruchomości, mieszkania czy domu Poznań

W sprawie niniejszej ocenić również należało roszczenie powódki pod kątem sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Pozwana podjęła bowiem obronę w oparciu o art. 5 KC W sprawie o zachowek nie jest wyłączone obniżenie wysokości należnej z tego tytułu sumy na podstawie art. 5 KC Nie istnieją żadne usprawiedliwione podstawy do wyłączenia w wyjątkowych wypadkach dopuszczalności obniżenia należności z tego tytułu na podstawie art. 5 KC, w szczególności przy uwzględnieniu drugiej z wymienionych w tym przepisie klauzul, a mianowicie klauzuli zasad współżycia społecznego. Możliwość obniżenia wysokości kwoty należnej z tytułu zachowku na podstawie art. 5 dopuszczono w szeregu orzeczeń SN, w tym m.in. w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 1981 r. III CZP 18/81. Ponadto, w zasługującym na pozytywną ocenę wyroku z dnia 7 kwietnia 2004 r. (IV CK 215/03, BSN 2004, Nr 11, s.40) SN stwierdził, że ocena sądu, czy żądanie zapłaty sumy odpowiadającej wysokości zachowku stanowi nadużycie prawa ( art. 5 KC), nie powinna pomijać, że prawa osoby uprawnionej do zachowku służą urzeczywistnieniu obowiązków moralnych, jakie spadkodawca ma wobec swoich najbliższych. Pogląd ten zasługuje na pełną aprobatę, albowiem nie można z góry wykluczyć zaistnienia sytuacji, w której roszczenie o zachowek byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Sytuacja taka zachodziła w sprawie niniejszej. Roszczenie powódki E. S., w pewnym zakresie – zdaniem Sądu w 40 %- stanowiło nadużycie prawa. Sąd nie stracił z pola widzenia, że powódka B. S. (1) pozostaje w konflikcie z pozwaną K. S. (1), która obecnie nie pracuje i w związku z postępującą, poważną chorobą wymaga leczenia. Jednocześnie pozwana wskazywała, że matka E. wielokrotnie wykazywała niewdzięczność w stosunku do niej, a także wobec samego spadkodawcy, albowiem próbowała skłócić rodzinę. Pomiędzy powódką a pozwaną istniały więc trudne, nieprawidłowe relacje rodzinne, za które odpowiedzialna była głównie powódka. Chłód emocjonalny matki – E. S. była to codzienność w życiu małoletniej, a następnie dorosłej K. S. (1). Podobnie powódka nie interesowała się szczególnie losami swoich dzieci przedmałżeńskich. Pozwana nie mogła liczyć na matkę, nawet w trudnych chwilach ciężkiej choroby. Okoliczności te były również przedmiotem podobnych ustaleń poczynionych przez SR w (…) w sprawie z powództwa E. S. przeciwko K. S. (1) o alimenty, w której doszło do oddalenia powództwa. W okolicznościach rozpoznawanej sprawy Sąd Okręgowy znajduje podstawy do uznania, że działanie matki pozwanej, czyniącej użytek z przysługującego jej prawa, jest w części sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i z tej przyczyny nie zasługuje ono na ochronę w pełnym zakresie. Wskazana sprzeczność z zasadami współżycia zachodzi wówczas, gdy w świetle reguł lub wartości moralnych powszechnie społecznie akceptowanych żądanie zapłaty należności z tytułu zachowku musi być ocenione negatywnie. Przy dokonywaniu tej oceny należy mieć na uwadze, że instytucja zachowku służy ochronie interesów osób najbliższych spadkodawcy przed skutkami dokonanych przez niego rozrządzeń w ramach przysługującej mu swobody testowania oraz poczynionych darowizn, do których kręgu należą osoby najbliższe, wobec których na spadkodawcy ciążą szczególne obowiązki moralne.

Dokonując osądu roszczenia o zachowek w tym aspekcie trzeba zatem mieć na uwadze, że prawa uprawnionego do zachowku przysługujące mu ze względu na szczególny, bardzo bliski stosunek rodzinny, istniejący między nim a spadkodawcą, służą urzeczywistnieniu obowiązków moralnych, jakie spadkodawca ma względem swoich najbliższych oraz realizacji zasady, iż nikt nie może na wypadek swojej śmierci rozporządzić swoim majątkiem zupełnie dobrowolnie, z pominięciem swoich najbliższych. Względy te nakazują szczególną ostrożność przy podejmowaniu oceny o nadużycia prawa żądania zapłaty sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości zachowku, która nie może opierać się jedynie na ogólnym odwołaniu się do klauzuli generalnej zasad współżycia. Sąd wziął pod uwagę, że strony postępowania pozostają skonfliktowane, a także, że pomiędzy powódką E. S. i spadkodawcą dochodziło do sporów na tle małżeńskim, wywoływanych w znacznej mierze przez powódkę. Powódka jako matka wobec pozwanej K. S. (1) nie wykazywała empatii ani zainteresowania jej stanem zdrowia, gdy tymczasem pozwana łożyła na utrzymanie matki i utrzymanie domu. Istotne jest jednak to, że spadkodawca nie skorzystał z instytucji wydziedziczenia z art. 1008 KC Zatem pozwana, która uzyskała w drodze darowizny, kosztem powódki poważną korzyść majątkową w postaci nieruchomości, nie może zupełnie podważać jej praw, z odwołaniem się do klauzuli zasad współżycia społecznego. Zatem domaganie się oddalenia powództwa w całości z powołaniem się na zasady współżycia społecznego, nie mogło spotkać się z pełną aprobatą Sądu. Dalsze żądanie powódki, ponad zasądzoną w pkt I kwotę podlegało oddaleniu.

Dlatego Sąd zasądził od pozwanej K. S. na rzecz powódki E. S. kwotę 88.057zł (osiemdziesiąt osiem tysięcy pięćdziesiąt siedem złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 marca 2013 r. do dnia zapłaty; przy czym zasądzoną należność rozłożył na 2 równe raty po 44.028,50zł. Wyrok Sądu Okręgowego – I Wydział Cywilny z dnia 16 maja 2016 r. I C 1130/12

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista od prawa spadkowego w Polsce. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach spadkowych. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Spadkowego w Poznaniu