Prawo spadkowe stanowi dział prawa cywilnego majątkowego. Obejmuje ono ogół norm regulujących przejście majątku osoby zmarłej na inne osoby oraz różne zagadnienia z tym przejściem związane. Przepisy prawa spadkowego w Poznaniu określają losy majątku zmarłego człowieka. Owo przejście majątku, stanowiące główny przedmiot regulacji w przepisach prawa spadkowego, to dziedziczenie (spadkobranie).

Jak wskazuje kancelaria prawa spadkowego w Poznaniu - nasze prawo ujmuje je zgodnie z romanistyczną koncepcją sukcesji uniwersalnej. Koncepcja ta zakłada traktowanie całego majątku zmarłego jako swoistej całości zwanej spadkiem (spuścizną). Właśnie owa całość jest przedmiotem dziedziczenia, czyli przejścia na jedną lub więcej osób zwanych spadkobiercami. Spadkobiercy zajmują względem spadku, w wyniku dziedziczenia, taką pozycję, jaką zajmował zmarły (spadkodawca). Nabywają prawa i obowiązki należące do spadku od razu, jednym aktem bez potrzeby zachowania wymagań, których dopełnienie byłoby niezbędne, gdyby prawa majątkowe wchodzące do spadku chciało się nabyć w ramach wielu oddzielnych sukcesji syngularnych.

Nie ulega wątpliwości powiązanie prawa spadkowego z prawem rodzinnym. Ustawodawca, kształtując instrumenty prawa spadkowego, powinien dążyć do umacniania więzi rodzinnych – podkreśla adwokat radca prawny prawnik od prawa spadkowego w Poznaniu.

Regulacje prawa spadkowego w Poznaniu umożliwiają człowiekowi urzeczywistnienie zrozumiałego przecież dążenia do pozostawienia trwałych śladów swej ziemskiej egzystencji i funkcjonowania w społeczeństwie. Pobudzają więc jednostkę do aktywności życiowej i gospodarczej oraz gromadzenia majątku (oszczędnego życia). Z tego punktu widzenia pożądane jest przyznanie spadkodawcy przez normy prawa spadkowego swobody rozrządzania majątkiem za pomocą testamentu, a na wypadek braku takiego rozrządzenia, ujęcie kręgu spadkobierców ustawowych i porządku dziedziczenia w sposób odpowiadający jego hipotetycznej woli.

W obrębie prawa spadkowego trzeba się liczyć z koniecznością częstszego niż w zakresie innych stosunków sięgania do skomplikowanych przepisów, które zrozumieć potrafi tylko dobry, skuteczny i najlepszy adwokat, radca prawny czy prawnik od prawa spadkowego w Poznaniu.

Potrzeba takiego unormowania wynika stąd, że prawa i obowiązki majątkowe w dziedzinie prawa cywilnego w zasadzie, a więc z wyjątkami nie gasną z chwilą śmierci.

Mając na uwadze takie oto znaczenie wymienionych terminów, można by prawo spadkowe Poznań zdefiniować jako dział prawa, którego przepisy normują przejście spadku ze spadkodawcy na spadkobierców, albo – zwięźlej – którego przepisy normują dziedziczenie.

Regulując sprawę dziedziczenia, adwokat radca prawny prawnik prawo spadkowe Poznań musi przede wszystkim określić, kto dziedziczy, a więc kto jest spadkobiercą. Spadkobiercami mogą być bądź osoby wskazane przez ustawę (spadkobiercy ustawowi) na podstawie ich związku rodzinnego ze spadkodawcą, opartego na więzach krwi lub więzi prawne z tym ostatnim, bądź też osoby wyznaczone przez spadkodawcę na mocy jego aktu woli, przejawionego w formie testamentu (spadkobiercy testamentowi). Płynie stąd potrzeba unormowania dziedziczenia ustawowego i testamentowego, a także określenia przez prawo spadkowe form testamentu i rozstrzygnięcia, jakie inne dyspozycje majątkowe na wypadek śmierci (czyli rozrządzenia), poza ustanowieniem spadkobiercy, mogą być zawarte w testamencie; rozrządzenia te mogą w szczególności polegać na zobowiązaniu spadkobiercy do spełnienia określonego świadczenia majątkowego (zapisu) na rzecz oznaczonej osoby, która w ten sposób może uzyskać korzyść ze spadku, nie stając się spadkobiercą.

Dalej należy wyróżnić grupę przepisów kancelaria prawa spadkowego w Poznaniu, które określają stanowisko prawne spadkobiercy. Chodzi tu o takie zagadnienia, jak wpływ woli spadkobiercy na zachowanie lub utratę praw i obowiązków majątkowych przechodzących na niego w drodze dziedziczenia (przyjęcie lub odrzucenie spadku), wykazanie wobec osób trzecich, że on właśnie jest spadkobiercą (stwierdzenie nabycia spadku, poświadczenie dziedziczenia), zakres i sposób realizacji jego odpowiedzialności za długi spadkowe, stosunki prawne między spadkobiercami, którzy są jednocześnie powołani – w określonych częściach – do tego samego spadku (wspólność majątku spadkowego, dział spadku).

Wreszcie prawo spadkowe Poznań normuje pewne kwestie pozostające w ścisłym związku z dziedziczeniem, jak ochrona interesów najbliższych członków rodziny spadkodawcy przed niekorzystnymi dla nich dyspozycjami majątkowymi (w prawie polskim instytucją służącą temu celowi jest zachowek) lub przeniesienie przez spadkobiercę na inną osobę w drodze umowy całości (albo części ułamkowej) jego praw wynikających z dziedziczenia, czyli zbycie spadku.

Na pytanie, czy i w jakiej mierze osiąganie owych celów umożliwiają normy naszego prawa spadkowego, można będzie sobie odpowiedzieć dopiero po poradzie prawnej z prawa spadkowego Poznań.

Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (zachowek). Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia.

Celem instytucji zachowku jest ochrona interesów majątkowych najbliższych członków rodziny przez zapewnienie im, niezależnie od woli spadkodawcy, a nawet wbrew jego woli, roszczenia pieniężnego odpowiadającego określonemu w powołanym przepisie ułamkowi wartości udziału w spadku, który by im przypadł przy dziedziczeniu ustawowym.

Roszczenie o zapłatę określonej kwoty z tytułu zachowku przysługuje osobie, która: 1) należy do kręgu osób uprawnionych do zachowku; 2) dziedziczyłaby z ustawy w danym wypadku; 3) nie została wydziedziczona; 4) nie otrzymała w inny sposób owego minimum, które w ramach zachowku jej się należy – wyłuszcza adwokat radca prawny od prawa spadkowego w Poznaniu.

O wysokości zachowku decydują dwa czynniki: 1) kwalifikacje osobiste uprawnionego (jego małoletniość lub trwała niezdolność do pracy) oraz 2) wartość udziału spadkowego, który przypadałby mu przy dziedziczeniu ustawowym.

Zachowek uprawnionego, który jest małoletni lub trwale niezdolny do pracy, wynosi 2/3 wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, natomiast zachowek uprawnionego, który jest pełnoletni i nie jest trwale niezdolny do pracy, wynosi połowę wartości tego udziału – stanowi prawo spadkowe Poznań.

Celem instytucji zachowku jest ochrona interesów majątkowych najbliższych członków rodziny przez zapewnienie im, niezależnie od woli spadkodawcy, a nawet wbrew jego woli, roszczenia pieniężnego odpowiadającego określonemu w powołanym przepisie ułamkowi wartości udziału w spadku, który by im przypadł przy dziedziczeniu ustawowym. Adwokat prawo spadkowe Poznań Z uwagi jednak na sztywność przyjętej konstrukcji ochrony osób najbliższych spadkodawcy i brak przepisów pozwalających na obniżenie wierzytelności z tytułu zachowku bez względu na sytuację spadkobiercy - realizacja roszczenia o zachowek może doprowadzić do sytuacji, że jego realizacja będzie sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. To zaś sprawia, że sąd obowiązany jest do rozważenia sytuacji majątkowej i osobistej zobowiązanego do zapłaty należności z tytułu zachowku i uprawnionego do zachowku mając na uwadze, iż w konkretnych okolicznościach żądanie zapłaty pełnej należności z powyższego tytułu pozostałoby w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego (art. 5 KC). Dotyczy to jednak sytuacji zupełnie wyjątkowych.

Przy obliczaniu zachowku nie dolicza się do spadku drobnych darowizn, zwyczajowo w danych stosunkach przyjętych, ani dokonanych przed więcej niż dziesięciu laty, licząc wstecz od otwarcia spadku, darowizn na rzecz osób niebędących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku. Przy obliczaniu zachowku należnego zstępnemu nie dolicza się do spadku darowizn uczynionych przez spadkodawcę w czasie, kiedy nie miał zstępnych. Nie dotyczy to jednak wypadku, gdy darowizna została uczyniona na mniej niż trzysta dni przed urodzeniem się zstępnego. Kancelaria spadkowa Poznań Przy obliczaniu zachowku należnego małżonkowi nie dolicza się do spadku darowizn, które spadkodawca uczynił przed zawarciem z nim małżeństwa.

Wartość przedmiotu darowizny oblicza się według stanu z chwili jej dokonania, a według cen z chwili ustalania zachowku. Zapis windykacyjny oraz darowiznę dokonane przez spadkodawcę na rzecz uprawnionego do zachowku zalicza się na należny mu zachowek. Jeżeli uprawnionym do zachowku jest dalszy zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek także zapis windykacyjny oraz darowiznę dokonane przez spadkodawcę na rzecz jego wstępnego. Jeżeli uprawnionym do zachowku jest zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek poniesione przez spadkodawcę koszty wychowania oraz wykształcenia ogólnego i zawodowego, o ile koszty te przekraczają przeciętną miarę przyjętą w danym środowisku.

Jeżeli spadkobierca obowiązany do zapłaty zachowku jest sam uprawniony do zachowku, jego odpowiedzialność ogranicza się tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek.

Jeżeli uprawniony nie może otrzymać należnego mu zachowku od spadkobiercy lub osoby, na której rzecz został uczyniony zapis windykacyjny, może on żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Jednakże obdarowany jest obowiązany do zapłaty powyższej sumy tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny. Jeżeli obdarowany sam jest uprawniony do zachowku, ponosi on odpowiedzialność względem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek. Obdarowany może zwolnić się od obowiązku zapłaty sumy potrzebnej do uzupełnienia zachowku przez wydanie przedmiotu darowizny. Zapraszamy do kancelarii adwokata radcy prawnego specjalizującego się w sprawach spadkowych w Poznaniu

Po śmierci i z chwilą stwierdzenia nabycia spadku przez kilku spadkobierców powstaje między nimi wspólność praw i obowiązków spadkowych, która utrzymuje się do chwili dokonania dział spadku Poznań. W sytuacji gdy spadek przypada kilku spadkobiercom do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Powstała w ten sposób wspólność masy majątkowej w postaci spadku nabytego przez kilka osób ma specyficzny charakter. Nie stanowi ona mianowicie współwłasności, której zniesienia można dokonać w trybie przewidzianym w art. 210 KC bądź art. 617 KPC. Do zniesienia tego typu współwłasności konieczne jest zastosowanie przepisów o dziale spadku, w szczególności art. 1035 i następne KC, art. 1070 i następne KC oraz art. 680 KPC. Możliwe jest dokonanie działu spadku umowne na podstawie umowy między wszystkimi spadkobiercami bądź sądowe na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Adwokat radca prawny od spraw spadkowych Poznań.

Skład i wartość spadku ulegającego podziałowi ustala sąd. Otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy, zaś spadkobierca właśnie z tą chwilą nabywa spadek. Skład spadku określa się na chwilę otwarcia spadku, zaś następujące po niej działania skutkujące zmianą właścicieli przedmiotów spadkowych nie mają wpływu na skład spadku. W dziale spadku na podstawie art. 1035 i nast. KC stan spadku ustala się według otwarcia spadku, jego zaś wartość - według cen z chwili dokonania działu.

Zgodnie z art. 688 KPC do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zniesienia współwłasności, a w szczególności art. 618 § 2 i 3 KPC. Odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących zniesienia współwłasności uzasadnione jest specyfiką postępowania o podział spadku w Poznaniu i odnosi się głównie do zastosowania określonego sposobu zniesienia współwłasności zgodnie z przewidzianą prawem hierarchią sposobów jej zniesienia. Stosownie do art. 622 KPC pierwszeństwo ma dokonanie podziału w oparciu o zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, jeżeli nie sprzeciwia się prawu, zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych. Do tego sposobu dokonania podziału spadku i zniesienia współwłasności powinien nakłaniać współwłaścicieli sąd w toku postępowania ( art. 622 § 1 KPC). W przypadku braku podstaw do zniesienia współwłasności na skutek zgodnego wniosku współwłaścicieli wchodzi w grę zniesienie współwłasności przez podział w naturze na części odpowiadające wartością udziałom współwłaścicieli z uwzględnieniem wszelkich okoliczności zgodnie z interesem społeczno – gospodarczym. Różnice wartości wyrównuje się w tej sytuacji przez dopłaty pieniężne ( art. 623 KPC) – jak podkreśla adwokat radca prawny od prawa spadkowego w Poznaniu.

Zgodnie z art. 688 KPC do podziału spadku Poznań stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zniesienia współwłasności, a w szczególności art. 618 § 2 i 3 KPC

Przepisy kodeksu cywilnego regulujące kwestię zniesienia współwłasności przewidują trzy sposoby zniesienia współwłasności: a) fizyczny podział spadku Poznań rzeczy, b) przyznanie całej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, c) sprzedaż rzeczy stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego i podział sumy uzyskanej ze sprzedaży.

Wskazać należy, iż przepisy kodeksu postępowania cywilnego preferują przeprowadzenie podziału na podstawie zgodnego wniosku uczestników postępowania. Przy braku jednomyślności podstawowym sposobem jest dział w naturze (art. 211 KC), w myśl zaś art. 212 § 2 KC, rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Jeżeli zatem określony przedmiot nie daje się podzielić może on być przyznany stosownie do okoliczności jednemu ze spadkobierców z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedany. Oba te sposoby działu spadku należy uznać za równorzędne. Jednakże przyznanie przedmiotu spadkowego jednemu ze spadkobierców uzależnione jest od wyrażenia przez niego zgody. Jeżeli żaden ze współspadkobierców nie wyrazi zgody na przyznanie mu przedmiotu spadkowego, Sąd jest zobowiązany do zarządzenia jego sprzedaży, bowiem sąd nie może przyznać określonego przedmiotu danemu spadkobiercy wbrew jego woli.

Pomimo brzmienia tego przepisu, wskazującego na równorzędność tych dwóch sposobów podział spadku Poznań, zniesienie współwłasności przez sprzedaż rzeczy wspólnej jest traktowane jako sposób ostateczny. Znajduje on zastosowanie w wypadku złożenia przez wszystkich współwłaścicieli zgodnego wniosku co do takiego sposobu zniesienia współwłasności, a także pomimo braku takiego wniosku - gdy żaden ze spadkobierców nie wyraża zgody na przyznanie mu rzeczy w naturze bądź też żaden ze współwłaścicieli lub ten, który wyłącznie ubiega się o przyznanie mu wspólnej rzeczy, nie byłby w stanie ponieść ciężaru spłat. Sprzedaży zarządzonej przez sąd dokonuje się stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 1066-1071 KPC) w trybie postępowania egzekucyjnego (w drodze licytacji). Zapraszamy do Kancelarii adwokata radcy prawnego prawnika specjalizującego się w prawie spadkowym w Poznaniu

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu, przy czym dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą. Jednocześnie należy mieć na uwadze spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, a spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobiercą może być przy tym osoba fizyczna żyjąca w chwili otwarcia spadku, czyli w chwili śmierci spadkodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa daje pierwszeństwo porządkowi dziedziczenia określonemu przez spadkodawcę w testamencie. Dlatego dziedziczenie ustawowe co do całości spadku ma miejsce wtedy, gdy: - spadkodawca nie sporządził w ogóle testamentu, -spadkodawca sporządził testament, którego treść ogranicza się do innych rozrządzeń) nie zawiera powołania spadkobiercy), - spadkodawca sporządził testament , który okazał się nieważny lub bezskuteczny.

Spadkobiercy ustawowi zostali podzieleni na grupy dochodzące kolejno do dziedziczenia ustawowego. Małżonek spadkodawcy jest uprzywilejowany w odniesieniu do wielkości udziału w spadku. W polskim prawie jedynie małżonek dziedziczy w pierwszej, drugiej, a także trzeciej grupie spadkobierców ustawowych. Ustawa określa wielkość udziałów poszczególnych spadkobierców. Małżonek spadkodawcy dochodzi do dziedziczenia z ustawy, w przypadku gdy pozostawał w związku małżeńskim ze spadkodawcą aż do chwili jego śmierci, przy czym chodzi tu o zawarcie małżeństwa, które wywołuje skutki cywilnoprawne. Małżonek dochodzi do dziedziczenia niezależnie od tego, czy pomiędzy małżonkami nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia – podkreśla kancelaria adwokat radca prawny prawnik specjalizująca się w sprawach spadkowych w  Poznaniu.

W pierwszej kolejności powołane do spadku są z ustawy dzieci spadkodawcy oraz pozostający przy życiu małżonek. Dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek dziedziczą co do zasady w częściach równych, ale udział przypadający małżonkowi nie może wynosić mniej niż jedna czwarta całości spadku. Specjalista od sprawa spadkowych w Poznaniu Udziały równe dla wszystkich spadkobierców przypadają wtedy, gdy do spadku z ustawy powołany jest małżonek i nie więcej niż troje dzieci. Jeżeli natomiast do dziedziczenia dochodzi małżonek i więcej niż trójka dzieci, to udział spadkowy, który przypada małżonkowi spadkodawcy, wynosi jedną czwartą spadku, a dzieciom przypada w częściach równych pozostała część spadku.

Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, to przypadający mu udział spadkowy przypada jego dzieciom (wnukom) w równych częściach.  Jeżeli spadkodawca nie pozostawił dzieci i wnuków, do dziedziczenia po nim dochodzi małżonek oraz rodzice. Prawo spadkowe Poznań. Małżonek może dojść do dziedziczenia także w zbiegu z rodzeństwem spadkodawcy oraz zstępnymi rodzeństwa. Wielkość udziału małżonka dziedziczącego w zbiegu z rodzicami bądź rodzeństwem spadkodawcy wynosi jedną drugą spadku. Zstępny, to każdy kolejny potomek tej samej osoby: dziecko, wnuk, prawnuk, praprawnuk itd.

Ustawodawca nie wprowadza różnic w zakresie dziedziczenia po spadkodawcy pomiędzy dziećmi małżeńskimi i pozamałżeńskimi rodziców spadkodawcy. Jednolicie traktowane jest zarówno rodzone, jak i przyrodnie (mające ze spadkodawcą jedynie wspólną matkę lub wspólnego ojca) rodzeństwo spadkodawcy oraz ich zstępni. Powołanie do dziedziczenia rodzeństwa spadkodawcy oraz wielkość udziałów każdego z nich jest więc niezależna od tego, czy rodzeństwo to pochodzi od tych samych rodziców, czy też jest to jedynie rodzeństwo przyrodnie. Wiemy, że to trudne dlatego zawsze szukaj dobrego, skutecznego i najlepszego adwokat radca prawny prawnik od prawa spadkowego Poznań.

Sporządzenie testamentu wymaga dla swej ważności zachowania jednej z form testamentu przewidzianej w kodeksie cywilnym. Kodeks cywilny wprowadza dwa rodzaje formy testamentu: testamenty zwykłe i testamenty szczególne. Do testamentów zwykłych zalicza się testament holograficzny (art. 949 KC), testament notarialny (art. 950 KC) i testament allograficzny (art. 951 KC). Testamentami szczególnymi są testament ustny (art. 952 KC), testament sporządzany na polskim statku morskim lub powietrznym (art. 953 KC) i testament wojskowy (art. 954 KC).

Naruszenie przepisów o formie testamentu prowadzi do nieważności testamentu, przy czym nieważność ta ma charakter nieważności bezwzględnej. Stosownie do przepisu art. 949 § 1 KC, spadkodawca może sporządzić testament w ten sposób, że napisze go w całości pismem ręcznym, podpisze i opatrzy datą. Jednakże brak daty nie pociąga za sobą nieważności testamentu własnoręcznego, jeżeli nie wywołuje wątpliwości co do zdolności spadkodawcy do sporządzenia testamentu, co do treści testamentu lub co do wzajemnego stosunku kilku testamentów.

Testament jest aktem sformalizowanym i musi spełniać warunki ustawowe. Jeśli jest testamentem własnoręcznym (holograficznym), to musi go sporządzić własną ręką w całości spadkodawca (testator), indywidualnie, podpisać i opatrzeć datą. Jako wyraz woli spadkodawcy musi zawierać oświadczenie jednostronne, nieskierowane do konkretnego adresata, zawierające rozrządzenie majątkiem na wypadek śmierci, powołujące do całego lub do części spadku jednego lub więcej spadkobierców. Obok spadkobierców może ustanowić zapisy albo nie powoływać w ogóle spadkobiercy, a całym lub prawie całym majątkiem rozporządzić poprzez zapisy. Testament może być w każdej chwili odwołany w całości lub w części przez spadkodawcę, także przez sporządzenie nowego testamentu. Jeżeli spadkodawca nie sporządził testamentu lub testament okazał się nieważny, wówczas następuje dziedziczenie z mocy ustawy. W każdym rodzaju dziedziczenia, testamentowym i ustawowym oznacza ono sukcesję uniwersalną spadkobiercy lub spadkobierców po danym spadkodawcy, czyli wejście w ogół jego praw i obowiązków o charakterze majątkowym. Spadek nabywa się z chwilą jego otwarcia, a jest nią chwila śmierci spadkodawcy, o którym to fakcie spadkobierca może nawet nie wiedzieć – podkreśla adwokat radca prawny z kancelarii prawa spadkowego w Poznaniu.

Żaden przepis nie określa minimalnej treści testamentu. Okoliczność, że treść testamentu ogranicza się do rozrządzenia jednym tylko składnikiem majątku nie przekreśla jego charakteru jako testamentu, przyjmuje się bowiem, że dopuszczalne jest sporządzenie testamentu w którym spadkodawca ustanawia tylko zapis prawo spadkowe Poznań. Analiza przepisu art. 961 KC wskazuje, że dopuszczalne jest przeznaczenie oznaczonej osobie w testamencie poszczególnych przedmiotów majątkowych. W testamencie można skutecznie rozporządzić nawet tym, co nie było własnością testatora w dacie sporządzania testament, ale stało się jego własności później. Przepis art. 961 KC rozstrzyga, kiedy testament uznany być musi za powołanie do całego spadku a kiedy powinien być uznany za zapis testamentowy.

Spadkodawca może powołać do całości lub części spadku jedną lub kilka osób. Osoba spadkobiercy musi być określona w testamencie w sposób umożliwiający jego indywidualizację. Adwokat radca prawny od spraw spadkowych Poznań. Może to polegać w odniesieniu do osób fizycznych na podaniu jej imienia i nazwiska. Jednakże do skuteczności testamentu jest wystarczające również określenie w jakikolwiek inny sposób, który pozwoli tę osobę, czy osoby, zidentyfikować w sposób nie budzący wątpliwości.

Przepisy dotyczące powołania spadkobierców do dziedziczenia w testamencie nie nakładają na spadkodawcę również obowiązku określenia liczbowo wielkości ich udziałów w całym spadku. W sytuacji gdy spadkodawca przeznaczył spadkobiercom określone przedmioty majątkowe lub określone udziały w nich, zachodzi konieczność ustalenia, w jakich częściach spadkobiercy zostali powołani do dziedziczenia. Zasadne jest odwołanie w tej sytuacji do regulacji zawartej w art. 961 zdanie drugie KC prawo spadkowe Poznań. Przepis ten nie znajduje zastosowania wyłącznie w przypadku, gdy zachodzi wątpliwość, czy rozporządzenie przez spadkodawcę przedmiotami należącymi do spadku stanowi powołanie do dziedziczenia, czy też zapis. Jeżeli spadkodawca powołuje w testamencie spadkobierców poprzez przeznaczenie im określonych przedmiotów majątkowych, wielkość ich udziałów w spadku powinna być określona również według reguł określonych w art. 961 zdanie drugie KC.

Przepis art. 961 KC dotyczy nie tylko przypadku, gdy spadkodawca w jednym testamencie przeznaczył jednej lub kilku osobom poszczególne prawa majątkowe wyczerpujące prawie cały spadek, lecz przepis ten ma zastosowanie także wówczas, gdy takie rozporządzenie spadkodawcy nastąpi w kilku kolejnych testamentach. Przykładowo, jeżeli spadkodawczyni była właścicielką dwóch nieruchomości, które wyczerpują razem prawie cały spadek, i w dwóch kolejnych testamentach jedną nieruchomość pozostawiła jednej osobie, a w następnym testamencie rozporządziła drugą ruchomością na rzecz innej osoby, to ma zastosowanie art. 961 KC i drugi testament należy rozumieć tak, że uzupełnia on treść pierwszego testamentu w takim kierunku, iż oba testamenty łącznie stanowią powołanie obu tych osób do całego spadku jako spadkobierców w częściach ułamkowych, odpowiadających stosunkowi wartości przeznaczonych im rzeczy. Zapraszamy do adwokata prawnika radcy prawnego do spraw spadkowych Poznań.

Następstwo prawne po osobie zmarłej, inaczej zwane dziedziczeniem, ma charakter sukcesji uniwersalnej (następstwa pod tytułem ogólnym). Spadkobierca na mocy jednego zdarzenia, jakim jest otwarcie spadku, wstępuje w ogół praw i obowiązków osoby zmarłej – spadkodawcy. Nabycie spadku przez spadkobiercę w chwili jego otwarcia ma zawsze charakter tymczasowy. Spadkobierca może bowiem przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi spadkowe (przyjęcie proste), przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza) bądź też spadek odrzucić. Prawo spadkowe Poznań Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania.

Złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku może nastąpić, według swobodnego uznania składającego, przed notariuszem (niezależnie od siedziby jego kancelarii) lub w sądzie rejonowym, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania lub pobytu składającego oświadczenie bądź w sądzie spadku, w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku złożone w sądzie rejonowym niebędącym sądem spadku albo przed notariuszem przesyła się niezwłocznie wraz z załącznikami do sądu spadku. Od wniosku o odebranie przez sąd oświadczenia o odrzuceniu spadku pobiera się opłatę stałą w wysokości 100 zł. Na taką samą kwotę określono wysokość maksymalnej stawki taksy notarialnej za sporządzenie aktu notarialnego dokumentującego oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku.

Bieg terminu do złożenia oświadczenia rozpoczyna się od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swojego powołania do dziedziczenia po danym spadkodawcy. Taka konstrukcja oznacza, że początek biegu terminu dla każdego spadkobiercy ustalany powinien być indywidualnie i może zakończyć swój bieg w różnym czasie. Może to oznaczać, że stan niepewności w zakresie określenia kręgu spadkobierców ustawowych będzie trwał znacznie dłużej niż sześć miesięcy. Początek biegu tego terminu ustalany jest zatem według daty dowiedzenia się o tytule powołania do spadku. Stąd też dla spadkobiercy ustawowego będzie to z reguły data, w której dowiedział się o śmierci spadkodawcy, o ile w tej dacie wiedział o łączącym go ze zmarłym pokrewieństwie uzasadniającym powołanie do dziedziczenia w pierwszej kolejności. Jeżeli zaś chodzi o spadkobiercę ustawowego powołanego w dalszej kolejności, to bieg terminu rozpocznie się od dnia, w którym dowiedział się on, iż wyprzedzający go spadkobierca utracił tytuł powołania do dziedziczenia, tj. został wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył chwili otwarcia spadku, na przykład spadek odrzucił lub został uznany za niegodnego dziedziczenia – podkreśla adwokat prawnik radca prawny od spraw spadkowych w Poznaniu.

Jeżeli spadkodawca pozostawił testament, to bieg terminu do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku rozpoczyna się dla spadkobiercy ustawowego od dnia, w którym dowiedział się o wyłączeniu spadkobierców testamentowych od dziedziczenia, tak jakby nie dożyli otwarcia spadku (art. 928, 1020 K.c.), bądź też dowiedział się o nieważności testamentu. Także dla spadkobiercy ustawowego powołanego w testamencie do spadku sześciomiesięczny termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku z ustawy rozpoczyna się z dniem, w którym dowiedział się on z właściwego źródła o tym, że testament, z uwagi na niezachowanie prawem przepisanej formy, jest nieważny. Podkreślenia także wymaga, że dla rozpoczęcia biegu terminu z art. 1015 § 1 K.c. nie jest istotna świadomość tego, że termin ten zaczął biec, ale świadomość okoliczności uzasadniających powołanie do spadku spadkobiercy. Zastanawiasz się na pewno teraz jaki jest dobry, skuteczny czy najlepszy adwokat, radca prawny, kancelaria czy prawnik od spraw i prawa spadkowego w Poznaniu?

Ustalenie początku biegu terminu dla każdego spadkobiercy wymaga poczynienia indywidualnych ustaleń. Okoliczność, czy zamieszczenie w akcie notarialnym stwierdzenia, że składający oświadczenie o odrzuceniu spadku nie ma wiedzy o innych członkach rodziny mogących wchodzić w rachubę jako spadkobiercy, wystarczy lub nie do uznania, że osoby te przyjęły spadek z dobrodziejstwem inwentarza (albo odrzuciły spadek), wymaga poczynienia indywidualnych ustaleń oddzielnie dla każdego ze spadkobierców przy uwzględnieniu regulacji opisanych wyżej. Po więcej informacji zapraszamy do kancelarii adwokat radca prawny prawnik prawa spadkowego Poznań

Następstwo prawne po osobie zmarłej, inaczej zwane dziedziczeniem, ma charakter sukcesji uniwersalnej (następstwa pod tytułem ogólnym). Spadkobierca na mocy jednego zdarzenia, jakim jest otwarcie spadku, wstępuje w ogół praw i obowiązków osoby zmarłej – spadkodawcy. Nabycie spadku przez spadkobiercę w chwili jego otwarcia ma zawsze charakter tymczasowy. Spadkobierca może bowiem przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi spadkowe (przyjęcie proste), przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza) bądź też spadek odrzucić. Prawo spadkowe Poznań Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania – podkreśla adwokat radca prawny prawnik pod spraw spadkowych w Poznaniu.

Złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku może nastąpić, według swobodnego uznania składającego, przed notariuszem (niezależnie od siedziby jego kancelarii) lub w sądzie rejonowym, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania lub pobytu składającego oświadczenie bądź w sądzie spadku, w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku złożone w sądzie rejonowym niebędącym sądem spadku albo przed notariuszem przesyła się niezwłocznie wraz z załącznikami do sądu spadku. Od wniosku o odebranie przez sąd oświadczenia o odrzuceniu spadku pobiera się opłatę stałą w wysokości 100 zł. Na taką samą kwotę określono wysokość maksymalnej stawki taksy notarialnej za sporządzenie aktu notarialnego dokumentującego oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku.  Sprawy spadkowe w Poznaniu

Bieg terminu do złożenia oświadczenia rozpoczyna się od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swojego powołania do dziedziczenia po danym spadkodawcy. Taka konstrukcja oznacza, że początek biegu terminu dla każdego spadkobiercy ustalany powinien być indywidualnie i może zakończyć swój bieg w różnym czasie. Może to oznaczać, że stan niepewności w zakresie określenia kręgu spadkobierców ustawowych będzie trwał znacznie dłużej niż sześć miesięcy. Początek biegu tego terminu ustalany jest zatem według daty dowiedzenia się o tytule powołania do spadku. Stąd też dla spadkobiercy ustawowego będzie to z reguły data, w której dowiedział się o śmierci spadkodawcy, o ile w tej dacie wiedział o łączącym go ze zmarłym pokrewieństwie uzasadniającym powołanie do dziedziczenia w pierwszej kolejności. Jeżeli zaś chodzi o spadkobiercę ustawowego powołanego w dalszej kolejności, to bieg terminu rozpocznie się od dnia, w którym dowiedział się on, iż wyprzedzający go spadkobierca utracił tytuł powołania do dziedziczenia, tj. został wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył chwili otwarcia spadku, na przykład spadek odrzucił lub został uznany za niegodnego dziedziczenia – podkreśla adwokat prawnik radca prawny od spraw spadkowych w Poznaniu.

Jeżeli spadkodawca pozostawił testament, to bieg terminu do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku rozpoczyna się dla spadkobiercy ustawowego od dnia, w którym dowiedział się o wyłączeniu spadkobierców testamentowych od dziedziczenia, tak jakby nie dożyli otwarcia spadku (art. 928, 1020 K.c.), bądź też dowiedział się o nieważności testamentu. Prawo spadkowe Poznań Także dla spadkobiercy ustawowego powołanego w testamencie do spadku sześciomiesięczny termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku z ustawy rozpoczyna się z dniem, w którym dowiedział się on z właściwego źródła o tym, że testament, z uwagi na niezachowanie prawem przepisanej formy, jest nieważny. Podkreślenia także wymaga, że dla rozpoczęcia biegu terminu z art. 1015 § 1 K.c. nie jest istotna świadomość tego, że termin ten zaczął biec, ale świadomość okoliczności uzasadniających powołanie do spadku spadkobiercy.

Ustalenie początku biegu terminu dla każdego spadkobiercy wymaga poczynienia indywidualnych ustaleń. Okoliczność, czy zamieszczenie w akcie notarialnym stwierdzenia, że składający oświadczenie o odrzuceniu spadku nie ma wiedzy o innych członkach rodziny mogących wchodzić w rachubę jako spadkobiercy, wystarczy lub nie do uznania, że osoby te przyjęły spadek z dobrodziejstwem inwentarza (albo odrzuciły spadek), wymaga poczynienia indywidualnych ustaleń oddzielnie dla każdego ze spadkobierców przy uwzględnieniu regulacji opisanych wyżej.

Zgodnie z art. 1030 K.c. do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjęcia spadku ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku. W razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku. Powyższe ograniczenie odpowiedzialności odpada, jeżeli spadkobierca podstępnie nie podał do inwentarza przedmiotów należących do spadku albo podał do inwentarza nieistniejące długi. Po więcej informacji zapraszamy do kancelarii adwokat radca prawny prawnik prawa spadkowego Poznań

Zgodzić należy się ze stanowiskiem, że przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza jest jednym ze sposobów nabycia spadku i ma wpływ na zakres odpowiedzialności za długi spadkowe. W przypadku działu spadku czynność ta ma również wpływ na zakres odpowiedzialności za długi spadkowe. Spadkobiercy od tej chwili nie są już odpowiedzialni solidarnie, a odpowiadają do wysokości udziałów. Przedmiotem działu spadku mogą być wyłącznie aktywa tj. stan czynny spadku.

W sytuacji, gdy w postępowaniu o dział spadku przedstawiona jest do rozliczenia wartość, która nie jest nakładem na spadek lecz stanowi dług spadkowy w zasadzie nie ma podstaw do rozstrzygania przez sąd w tym zakresie. Przedmiotem działu spadku są bowiem tylko aktywa - tłumaczy adwokat radca prawny prawnik specjalizujący się w sprawach spadkowych w Poznaniu.

Długi spadkowe podlegają rozliczeniu w postępowaniu działowym tylko wówczas kiedy zostały przez spadkobierców spłacone (art. 686 KPC in fine). Generalnie natomiast podział długów spadkowych następuje z mocy samego prawa jako konsekwencja dokonania działu spadku (art. 1034 § 2 KC) i w razie sporu między wierzycielami spadkowymi i spadkobiercami odpowiednie roszczenie powinny być dochodzone w postępowaniu procesowym. Jeżeli wbrew temu w postępowaniu o dział spadku dochodzi do podziału również długów spadkowych to, podobnie jak to ma miejsce w razie umownego działu spadku i ustalenia w tym trybie kto i w jakim zakresie spłaci długi spadkowe, orzeczenie sądu nie ma skutku wobec wierzycieli spadkowych i z punktu widzenia treści art. 1034 § 2 KC jest bezużyteczne - wyjaśnia radca prawny prawnik adwokat od prawa spadkowego Poznań.

Inaczej rzecz się ma w przypadku, gdy jeden ze spadkobierców jest równocześnie wierzycielem spadkowym i to wierzycielem jedynym. Nie ma prawnych przeszkód do tego, żeby w takiej sytuacji rozliczenie długu spadkowego nastąpiło w postępowaniu o dział spadku i zostało uwzględnione przez sąd przy ustalaniu wysokości spłaty przyznanej pozostałym spadkobiercom od spadkobiercy - wierzyciela spadkowego. Z istoty swej dział spadku ma ukształtować wszelkie stosunki prawne między spadkobiercami.  Prawo spadkowe Poznań Jeżeli wierzyciel spadkowy jest równocześnie jednym ze spadkobierców dzielonego spadku, to, choć nie wynika to z art. 686 KPC, należy dopuścić możliwość rozstrzygnięcia w postępowaniu działowym również o stosunkach pomiędzy spadkobiercami w związku z długiem spadkowym. Przemawia za tym nie tylko wzgląd na istotę działu spadku, ale również praktyczna potrzeba zaniechania stwarzania podstaw do mnożenia postępowań sądowych.

Co prawda w umowie o dział spadku spadkobiercy mogą ustalić, kto z nich i w jakim zakresie ma uregulować długi spadkowe, jednakże umowa w tym przedmiocie będzie miała skutek tylko między jej uczestnikami i w żadnej mierze nie rzutuje na odpowiedzialność wobec wierzycieli. Również ewentualne dokonanie podziału pasywów w sądowym orzeczeniu działowym nie wiąże wierzycieli. To jest trudne. Zastanawiasz się na pewno teraz jaki jest dobry, skuteczny czy najlepszy adwokat, radca prawny, kancelaria czy prawnik od spraw i prawa spadkowego w Poznaniu?

Funkcją spisu inwentarza jest ochrona praw związanych z dziedziczeniem – spis inwentarza spełnia podobny cel jak zabezpieczenie spadku, a jego treść niejednokrotnie przesądza także o przedmiocie działu spadku (art. 680 § 1 k.p.c.), wpływając w ten sposób na wartość udziałów współspadkobierców w spadku, a tym samym na wysokość określonych w dziale spłat i dopłat. Jednakże, w przypadku działu spadku, spis inwentarza nie jest jedynym dowodem świadczącym o przynależności danych składników do spadku i jednocześnie określającym zakres przedmiotowy spadku (art. 684 k.p.c.). Rozstrzygnięcia w innych postępowaniach sądowych dotyczące składników spadku oraz sfery praw i obowiązków wiążącej się z dziedziczeniem spadku mogą być odmienne od ustaleń poczynionych w postępowaniu o spis inwentarza. Jest to konsekwencją, między innymi, zasady swobody oceny dowodów i prymatu dla ustaleń sądu poczynionych na rozprawie. Ochrona prawna wynikająca ze sporządzonego inwentarza spadkowego będzie zatem w wielu przypadkach ochroną tymczasową. Po więcej pytań zapraszamy do kancelarii radca prawny prawnik adwokat prawo spadkowe Poznań.