Przewidziany w art. 1015 § 2 KC termin do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku jest terminem zawitym. Jego upływ powoduje utratę uprawnienia do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 25 maja 2012 r., I CSK 414/11 stwierdził, że dla jego zachowania nie wystarcza aby przedstawiciele ustawowi małoletniego przed jego upływem wystąpili do sądu opiekuńczego o wydanie im zezwolenia na odrzucenie spadku przez małoletniego. Z uwagi na treść art. 1015 § 2 KC odmienny pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy jest nieuzasadniony. Przyjęta przez ten Sąd wykładnia art. 1015 § 2 KC oznaczałaby, że w przypadku dziedziczenia spadku przez osobę małoletnią oświadczenie o jego odrzuceniu przedstawiciele ustawowi małoletniego mogliby złożyć praktycznie w każdym terminie, który uznaliby za właściwy. Nie można zaś pominąć, że krótki, 6-miesięczny termin do odrzucenia spadku jest podyktowany ważnymi względami. Kwestia komu ma przypaść spadek i kto ewentualnie ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe powinna być rozstrzygnięta jak najszybciej. Z tego względu zawarty w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 1015 § 2 KC był uzasadniony.
Możliwość złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku w imieniu małoletniego nie zależy wyłącznie od woli jego przedstawiciela ustawowego. Z tego względu ocena, czy przedstawiciel małoletniego zachował termin do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku powinna między innymi uwzględniać, że nie ma on bezpośredniego wpływu na czas trwania postępowania przed sądem opiekuńczym. Nie można wykluczyć, że może ono trwać dłużej niż sześć miesięcy, co w niektórych przypadkach wykluczałoby możliwość odrzucenia spadku, nawet w przypadku złożenia wniosku do sądu o wyrażenie zgody na odrzucenie spadku w pierwszym dniu biegu terminu określonego w art. 1015 § 1 KC.
Nie można też pominąć, że każda osoba uprawniona do odrzucenia spadku powinna mieć możliwość wykorzystania całego przewidzianego w nim terminu. Z tego punktu widzenia przedstawiciel ustawowy małoletniego nie powinien znaleźć się w gorszej sytuacji niż każdy inny spadkobierca, który dla złożenia oświadczenia o odrzucenia spadku nie musi dokonywać dodatkowych czynności. Należy zatem przyjąć, że w sytuacji, w której ustawa wymaga uzyskania zgody sądu, od której uzależniona jest możliwość skutecznego odrzucenia spadku, wystąpienie do sądu o jej udzielenie przed upływem terminu do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku, powinno powodować ten skutek, że termin ten nie biegnie dalej, aż do chwili uprawomocnienia się postanowienia sądu opiekuńczego, w którym udzielił on zgody na odrzucenie spadku.
Konieczność uzyskania zgody sądu na odrzucenie spadku przez osobę małoletnią w praktyce oznacza istnienie przeszkody dla wykonania uprawnienia przewidzianego w art. 1015 § 2 KC. Podjęcie zatem czynności niezbędnej dla wykonania takiego uprawnienia powinno powodować podobne skutki, jak np. przerwa biegu terminu przedawnienia roszczenia w przypadku wszczęcia postępowania zmierzającego do uzyskania prejudykatu umożliwiającego dochodzenie roszczenia, czy zawiadomienie w odpowiednim terminie o wadach rzeczy przy dochodzeniu roszczeń z rękojmi. Wymaga zaś podkreślenia, że w judykaturze dopuszczono zastosowanie w drodze analogii przepisów o przedawnieniu do biegu niektórych terminów zawitych (por. uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej Sądu najwyższego z dnia 20 maja 1978 r., III CZP 39/77, OSNCP 1979, nr 3, poz. 40 oraz uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej i Izby Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1988 r., III CZP 48/88, OSNCP 1989, nr 3, poz. 36).
Należy w związku z tym opowiedzieć się za wykładnią art. 1015 § 2 KC uwzględniającą możliwość zawieszenia biegu terminu do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku przez małoletniego, rozpoczynającego bieg od dnia, w którym jego przedstawiciel ustawowy dowiedział się o tytule powołania do dziedziczenia, na czas trwania postępowania przed sądem opiekuńczym w przedmiocie uzyskania zgody na odrzucenie spadku. Po prawomocnym zakończeniu tego postępowania przedstawiciele ustawowi małoletniego powinni, przed upływem 6 – miesięcznego terminu biegnącego dalej po wydaniu przez postanowienia zezwalającego na odrzucenie spadku, złożyć oświadczenie o odrzuceniu spadku w sądzie lub przed notariuszem. Należy odnotować, że na gruncie przepisów prawa spadkowego Sąd Najwyższy wyraził ocenę, że przewidziany w jego art. 35 termin do przyjęcia lub odrzucenia spadku należy uznać za zachowany, jeżeli przed jego upływem spadkodawca wniósł do sądu pisemne oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku zawierające niezbędne dane. Podzielając ten pogląd należałoby przyjąć, że termin do odrzucenia spadku zostałby zachowany także wówczas, gdyby przed jego upływem został w sądzie złożony wniosek o odebranie oświadczeń o odrzuceniu spadku. W rozpoznawanej sprawie Sąd Okręgowy kierując się błędną wykładnią art. 1015 § 2 KC nie dokonał ustaleń pozwalających na stwierdzenie, czy termin do odrzucenia spadku został zachowany przy uwzględnieniu zaprezentowanego wyżej stanowiska. Ustalenia te ograniczył do dat złożenia wniosków o zezwolenie na odrzucenie spadku, dat wydania postanowień w tym zakresie oraz dat rozpraw, na których przedstawiciele ustawowi małoletnich złożyli oświadczenia o odrzuceniu spadku. Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 20 listopada 2013 r. I CSK 329/13
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
