Powołanie do spadku wynika z ustawy lub z testamentu. Dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy poprzez sporządzenie testamentu albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą (art. 926 § 1 i 2 KC).
W myśl art. 931 KC w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Przepis ten stosuje się odpowiednio do dalszych zstępnych. Zstępny, to każdy kolejny potomek tej samej osoby: dziecko, wnuk, prawnuk, praprawnuk itd. W braku zstępnych spadkodawcy, zgodnie z art. 932 § 1-5 KC, powołani są do spadku z ustawy jego małżonek i rodzice. Udział spadkowy każdego z rodziców, które dziedziczy w zbiegu z małżonkiem spadkodawcy, wynosi jedną czwartą całości spadku. Jeżeli jedno z rodziców spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada rodzeństwu spadkodawcy w częściach równych. Jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku pozostawiając zstępnych, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym. W braku zstępnych, małżonka, rodziców, rodzeństwa i zstępnych rodzeństwa spadkodawcy cały spadek przypada dziadkom spadkodawcy; dziedziczą oni w częściach równych (art. 934 KC). Podział tego udziału następuje według zasad, które dotyczą podziału między dalszych zstępnych spadkodawcy.
Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania (art. 1015 KPC). Z uwagi na datę otwarcia spadku, w stanie faktycznym sprawy ma zastosowanie art. 1015 § 2 KC w wersji obecnie obowiązującej, zgodnie z którym brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.
Stosownie do treści art. 640 KPC, oświadczenia powyższe mogą być złożone przed notariuszem lub w sądzie rejonowym, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania lub pobytu składającego oświadczenie. Mogą również być złożone w sądzie spadku w toku postępowania o stwierdzenie praw do spadku. Spadkobierca, który spadek odrzucił, zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku (art. 1020 KC).
Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię
Zmarła A. C. (2) nie pozostawiła po sobie żadnego testamentu . Do ustalenia kręgu spadkobierców miały więc zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące dziedziczenia ustawowego . Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika bezspornie, iż A. C. (2) zmarła jako panna, bezdzietna . W chwili jej śmierci, jej rodzice już nie żyli. Zmarła posiadała dwóch braci S. C. (2), który zmarł przed nią oraz A. C. (3), który również zmarł przed nią. Z uwagi na treść przepisu art. 932 § 5 KC do dziedziczenia doszli więc zstępni braci tj. A. C. (1), S. C. (1) oraz M. C. . Spadkobiercy A. C. (1), S. C. (1) skutecznie odrzucili spadek po zmarłej i takie same oświadczenia skutecznie złożyli w imieniu swoich małoletnich dzieci . Tak więc nie doszli oni do dziedziczenia po zmarłej . Natomiast pozostały spadkobierca M. C., syn A. C. (3), nie złożył oświadczenia o odrzuceniu spadku po zmarłej A. C. (2) . Tym samym dziedziczy on po zmarłej udział przypadający jego zmarłemu ojcu, który wobec stanu faktycznego, w sprawie stanowi całość spadku. Z uwagi na treść przepisu art. 1015 KC w brzmieniu na datę otwarcia spadku, spadek po zmarłej odziedziczył wprost.
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
